Myśli na wietrze 

Cześć!

Dziś mam dla Ciebie tekst bardzo dla mnie na czasie. Mianowicie, o myślach twórczych na wietrze. Raz są , raz ich nie ma. Gdzie to natchnienie? Długi czas u mnie go nie było. Teraz powoli powraca. (grafika stworzona z Al )

A jak u Ciebie? 

Pozdrawiam.

Ewa Weronika

"Myśli na wietrze"

Myśli smagane wiatrem.... Siedzę przy biurku w moim pokoju i piszę. Mam otwarte okno, z którego widać las. 

Zieleń za domem jest piękna. Sosny i brzózki w naszym prywatnym lasku szumią uroczyście i z humorem. Jak to możliwe? 

Żeby tak naraz? Nie wiem. Ale tak jest. Moje myśli płyną i szybują na wietrze , wiatr mierzwi mi włosy. Wiatr, który wpadł przez otwarte okno. 

O czym myślę? O wielu rzeczach. O tym, jak trudno jest pisać. Ale i tak warto pisać. Czuję zew natury i przyrody. Pisarskiej. To mój żywioł. 

Minęło bardzo dużo czasu , odkąd coś napisałam. To straszne. To dla mnie straszne. Jak na pustyni. Znikąd natchnienia. 

Wreszcie pisze ten tekst, który teraz czytasz. 

Ale i tak nie jest mi łatwo. Siedzę w ciszy i piszę. 

Jeszcze przyjdzie do mnie magia i napiszę słowa... 

Menu

Media Społecznościowe